Stel je voor: je wordt elke ochtend wakker met een zeurende pijn in je rug. Je bent moe, alsof je al jaren een zware last met je meedraagt – letterlijk. Of misschien heb je al zo lang last van je buik dat je niet anders meer weet. “Dat is gewoon hoe mijn lichaam werkt,” zeg je tegen jezelf.
Maar wat als die pijn een verhaal vertelt? Niet alleen jouw verhaal, maar dat van je familie. Wat als je lichaam iets probeert duidelijk te maken wat al generaties lang niet gezien is?
Wanneer je lichaam dingen vasthoudt die niet van jou zijn
We denken vaak dat pijn en klachten iets zijn om zo snel mogelijk op te lossen. Een pil, een behandeling, iets dat het wegneemt. Maar soms zijn klachten geen foutje van je lichaam. Soms zijn ze een boodschap.
Ik zie het vaak gebeuren. Mensen met vage, aanhoudende klachten waar geen duidelijke medische oorzaak voor te vinden is. Migraine, rugpijn, onrustige darmen, vermoeidheid die niet weggaat. Soms zelfs ziektes die steeds terugkomen, zonder duidelijke reden.
En als je verder kijkt, dan zie je patronen.
- De vrouw met steeds terugkerende blaasontstekingen die nooit echt op haar plek durfde te staan.
- De man met zware schouders, letterlijk, omdat hij al sinds zijn jeugd de problemen van zijn ouders draagt.
- Het kind met onverklaarbare angsten, terwijl in de familie een groot geheim verzwegen werd.
Je lichaam liegt niet. Het laat precies zien wat er diep vanbinnen speelt.
De onzichtbare draad door je familie
Iedereen maakt deel uit van een familiesysteem. Een onzichtbare draad verbindt jou met de generaties vóór je. En of je het nu wilt of niet, alles wat daar niet verwerkt is, sijpelt door.
- Misschien ben jij altijd de redder in je familie, degene die alles oplost.
- Misschien heb je een moeder die altijd te veel gaf en een vader die er nooit echt was.
- Misschien draag jij de pijn van iemand die nooit genoemd werd – een miskraam, een vergeten familielid, een doodgezwegen geheim.
En jouw lichaam? Dat voelt het allemaal.
Wanneer je niet op je eigen plek staat
Stel je een fontein voor met meerdere bakken. Bovenaan je grootouders, daaronder je ouders, en daaronder jij. Het water stroomt van boven naar beneden, soepel en moeiteloos.
Maar wat gebeurt er als jij niet in jouw eigen bak blijft staan?
- Als jij je ouders emotioneel moet dragen, omdat zij dat niet zelf konden?
- Als jij een plek inneemt die eigenlijk voor een ander is, bijvoorbeeld een overleden broer of zus?
- Als jij een last draagt die niet van jou is?
Dan stokt de stroom. Je voelt het in je lijf. Je wordt moe. Je krijgt vage klachten. Je voelt je nooit helemaal thuis in je eigen lichaam.
Maar het goede nieuws is: als je teruggaat naar jouw eigen plek, komt de energie weer in beweging.
Je lichaam wil dat je luistert
Je klachten zijn geen vijand. Ze zijn een signaal.
- Die nekpijn? Misschien draag je iets wat niet van jou is.
- Die buikklachten? Misschien is er iets in jou dat nog niet verwerkt is.
- Die vermoeidheid? Misschien loop je al te lang weg voor iets wat erkend wil worden.
Het is geen kwestie van schuld. Niemand doet dit expres. Het zijn oude patronen die onbewust doorgegeven worden. Maar jij kunt de cirkel doorbreken.
Terug naar jouw plek
De eerste stap is bewustwording. Jezelf afvragen: waar sta ik in mijn familiesysteem?
- Draag ik lasten die niet van mij zijn?
- Voel ik me verantwoordelijk voor iets wat eigenlijk niet van mij is?
- Sta ik echt op mijn eigen plek, of ben ik onbewust bezig het gemis van een ander op te vullen?
Soms kan een familieopstelling helpen om dit letterlijk te zien en te voelen. Maar soms is simpelweg erkennen al genoeg. Het besef: dit is niet van mij. Ik mag het teruggeven.
En zodra je dat doet, zodra je je plek inneemt, verandert er iets.
Je lichaam ontspant.
De pijn wordt lichter.
De energie begint weer te stromen.
Want jouw lichaam is niet tegen je. Het wil je helpen. Het wil je laten voelen waar je thuishoort.
En misschien, als je durft te luisteren, hoef je die last niet langer te dragen.
