Over oude patronen, innerlijk weten en zielskracht
Soms krijg je een droom die niet zomaar iets ‘verwerkt’, maar een diepere waarheid onthult.
Een droom die je wakker maakt. Niet omdat je de weg kwijt bent, maar omdat je op het punt staat om een andere afslag te kiezen, één die beter klopt met wie je geworden bent.
Deze droom kwam uit een sessie met een klant die voelde dat ze op een kruispunt stond. In de droom ontmoette ze een man die vriendelijk overkwam, maar in zijn energie drong hij zich op. Hij was aanwezig, maar niet afgestemd. Aardig, maar niet veilig.
Ze dronken samen koffie in een gammel gebouwtje. Een poging tot verbinding, maar zonder echte bedding. Er zat geen grond onder. Ze wilde een kaars aansteken, iets zuivers doen, licht brengen, maar er zaten haren in het lontje. Oude resten. Vervuilde energie.
In de droom kwam er een moment van besef, toen ze op het toilet zat (de plek van loslaten): “Dit voelt niet goed. Dit wil ik niet. Dit mag hij niet doen.”
En daarmee liet haar ziel iets essentieels zien: niet alleen een herinnering, maar een actieve keuze. De keuze om niet opnieuw een tijdlijn in te stappen waarin ze zich aanpast, haar licht moet zuiveren, haar grenzen overschreden worden en haar vuur uiteindelijk opbrandt voor iets of iemand die het niet kan dragen.
Wat deze droom liet zien op zielsniveau:
Deze droom was een energetisch oefenveld. Een realistische simulatie van een mogelijke tijdlijn: eentje die nog in haar veld aanwezig was, maar niet meer gekozen hoefde te worden.
De man in de droom representeerde een bekend patroon: iemand die krachtig lijkt, charismatisch misschien, maar die haar in werkelijkheid niet ziet op zielsniveau. Iemand die gebruikmaakt van haar energie, zonder echt af te stemmen.
Ze voelde hoe haar eigen vuur daardoor langzaam doofde. Hoe ze zich bijna weer kleiner maakte om de verbinding te behouden.
Maar deze keer niet. Deze keer zei haar systeem: nee.
Ze besefte: “Ik hoef me niet te laten aantrekken door mensen die niet geworteld zijn. Ik hoef geen oude rollen opnieuw te spelen. Ik wil alleen nog kiezen voor verbinding die zuiver is.”
Wat haar ziel haar liet voelen, was het verschil tussen een relatie die oppervlakkig klopt, en één die op zielsniveau resoneert. En hoe snel dat verschil voelbaar is, zelfs al lijkt het aan de buitenkant vriendelijk of uitnodigend.
Over oude energie en innerlijke kracht
De droom liet ook zien dat het nog niet alleen ging om de ander.
De kaars, symbool voor haar intentie om licht te brengen, werd verstoord door oude resten. Er zat nog iets in haar veld dat haar helderheid vertroebelde. Oude energieën, misschien restjes van vorige verbindingen of oude overtuigingen, die ervoor zorgden dat het licht niet zuiver kon branden.
En haar ziel zei:
“Jouw licht is krachtig. Maar het vraagt ook om zuivering. Je hoeft je niet langer aan te passen of je energie op te schonen voor anderen die je niet kunnen ontvangen. Jouw licht mag branden waar het wel gedragen wordt.”
Er kwam ook een diep besef naar boven over haar eigen kracht. Haar zachte, intuïtieve kracht, het vermogen om te voelen, te begrenzen, te vertragen, te kiezen.
Precies dat stuk was jarenlang genegeerd of onderdrukt. Maar nu wilde het gezien worden.
Ze mocht zich herinneren: “Mijn intuïtie ís mijn kracht. Mijn ‘nee’ is heilig. Mijn tempo is leidend.”
De tijdlijn die haar ziel wel roept
Op het diepste niveau werd in de droom voelbaar dat er een andere realiteit op haar wacht.
Een zielsliefde die haar begrijpt, haar essentie herkent, haar niet vraagt om zichzelf uit te leggen of kleiner te maken. Een liefde waarin ze haar licht niet hoeft te dimmen, maar volledig mag zijn.
Die tijdlijn roept al. Ze hoeft hem niet te zoeken, alleen nog te erkennen.
Toch was er ook nog een laag van vertraging zichtbaar. Omdat er nog een energetische druppel zat aan de oude tijdlijn. Een oud lijntje. Een restje hoop of schuld of verwarring.
En dat mag nu helemaal los.
